stoofvleest

Tot het einde van mijn kleutertijd werd ik elke avond voorgelezen door mijn vader of moeder. De boeken die ik nog kan herinneren dat ik daaruit voorgelezen ben zijn: Borre, Pluk van de Petteflet, Dolfje weerwolfje en Dissus.

113 boeken lang heb ik met mijn broer genoten van de kleine, avontuurlijke boekjes van Borre. Mijn favoriete figuur in de Borre-serie was Pluisdier het Huisdier. Pluisdier is een soort kleine leeuw en is het trouwe huisdier van Borre. De boekjes waren ideaal om voor te lezen, omdat elk boekje rond de 500 woorden bevatte. Dat was zeker voldoende, want het was om zeven uur ’s avonds al moeilijk genoeg om je ogen volledig open te houden.

Na Borre begon mijn moeder met het voorlezen van Pluk van de Petteflet. Het is een boek dat te dik is om in 1 avond voorgelezen te krijgen, maar elke avond 1 hoofdstuk is goed te doen. Het grappigste vond ik de familie Stamp waar het altijd rommelig en druk was. Ook heb ik de film gekeken, maar daar kan ik me niet zoveel meer van herinneren.

Dolfje Weerwolfje werd door mijn vader voorgelezen en ik weet dat ik dat een heel spannend boek vond. Zelf kon ik me helemaal in Dolfje inleven en wilde dan ook graag zelf een weerwolf worden. Het vervelende aan de boeken van Dolfje Weerwolfje was dat er, in de laatste paar zinnen van elk hoofdstuk, iets verbazingwekkends gebeurde waardoor je graag nog een hoofdstuk wilde aanhoren, maar mijn vader vertelde zelden twee hoofdstukken achterelkaar (om het waarschijnlijk nog spannender te maken).

Het laatste boek dat mij voorgelezen was, is Dissus. Simon van der Geest is zelfs met dat boek bekroond met de Gouden Griffel. Mijn moeder wilde het boek maar al te graag voorlezen door het ritme van het boek en omdat het gebaseerd is op het Odysseusverhaal.